Święty Piotr de Betancur, członek
Trzeciego Zakonu franciszkańskiego, urodził się w Chasna (lub Villapor) na
Teneryfie w 1626 roku. Już w młodym wieku oddawał się modlitwie i ascezie. W
1649 roku opuścił ojczyznę i działał jako misjonarz na Kubie. Potem przeniósł
się do Nowego Świata w Gwatemali, gdzie pod opieką Matki Bożej z Betlejem
angażował się w pracy na rzecz sierot, żebraków, chorych, osób niewykształconych,
pielgrzymów i skazanych na roboty przymusowe.
Powołał do istnienia szpital
poświęcony Matce Chrystusowej wraz z dołączoną szkołą dla biednych dzieci. Następnie
przejął pod swój zarząd dwie kolejne
lecznice, a także wzniósł kościół. W 1658 roku założył zakon Braci Zakonu z
Betlejem, znanych jako betlejemiści, zajmujących się głównie opieką nad chorymi.
Kongregacja została zaaprobowana przez Stolicę Apostolską krótko po śmierci Piotra od
św. Józefa, jak nazywał się w zakonie, który odszedł do Pana 25 kwietnia 1667
roku. Został kanonizowany przez papieża Jana Pawła II w lipcu 2002 roku w
Gwatemali.