Przyszła na świat w IX wieku w
Turgowii, w arystokratycznej rodzinie; wspólnie z bratem, Ittone, pielgrzymowała
do Rzymu. Podczas gdy za radą siostry wstąpił on do klasztoru w szwajcarskim
Sankt Gallen, Wilborada rozpoczęła życie klauzurowe przy pobliskim kościele św.
Magnusa. Zyskała sławę cenionej doradczyni oraz wychowawczyni, m.in. znanej
pustelnicy Rachildy. Posiadając dar proroctwa, przepowiedziała najazd Węgrów,
przed którymi ocaliła klasztorną bibliotekę. Sama przypłaciła to życiem, ginąc
od uderzenia toporem 2 maja 926 roku. Dwadzieścia lat później jej doczesne szczątki
zostały przeniesione do kościoła św. Magnusa, a grób męczennicy stał się przez
stulecia celem pielgrzymek. Kanonizowaną w 1047 roku Wiboradę wierni otaczają
czcią jako opiekunkę bibliofilów.
