Urodzony w Materze 1070 roku, był eremitą i około 1100 roku
założył klasztor św. Jakuba koło Ginossy (Apulia), gdzie prowadził surowe życie
pustelnicze, nie zaniedbując jednak przepowiadania dla ludu. Wcześniej zbliżył
się do mnichów bazylianów, ale potem szukał odosobnienia. Zatrzymał się w
Taranto w Kalabrii, przebywał na Sycylii, w Bari, a następnie pielgrzymował do
Ziemi Świętej. Powrócił do Apulii, gdzie podczas zwiedzania groty św. Michała
ukazała mu się Matka Boża, która wskazała mu, gdzie ma wznieść opactwo. Dziś
góruje ono nad zatoką Manfredonii. Wraz z Wilhelmem z Montevergine stworzył
kongregację mnichów zwanych „pulsanami” (to znaczy z opactwa w Pulsano),
zgodnie z regułą św. Benedykta, rozwijajace się aż do XIV wieku. Jan zmarł w
Fogii w 1139 roku.
