Saba
Reyes Salazar urodził się w Cosula, Jalisco w Meksyku 5 grudnia 1883 roku.
Święcenia kapłańskie otrzymał w grudniu 1911 roku. Kiedy został kapelanem w
Tototlan (diecezja San Juan de los Lagos), wyróżniał się szczególnym nabożeństwem
do Trójcy Świętej. Bardzo dbał o formację dzieci i młodzieży zarówno pod
względem nauczania katechetycznego, jak i zdobywania wiedzy, umiejętności i zawodów,
zwłaszcza zwracając uwagę na muzykę.
W
ten sposób oddawał się swej posłudze, zajmując się wszystkim, co odnosiło się
do kultu, aż do Wielkiego Tygodnia 1927 roku. Wtedy to do miasteczka wkroczyły
wojska federalne razem z właścicielami ziemskimi, terroryzując ludność i
dewastując kościół. Szukali proboszcza, ks. Francisca Vizcarry i jego pomocników.
Znaleźli tylko księdza Sabę, który zastępował proboszcza i który sam oddał się
w ich ręce, aby nie narazić nikogo. Na nim zatem wyładowali swą złość,
przelewając całą wrogość związaną z toczącą się właśnie wojną domową. Przywiązali
go do filara świątyni parafialnej i torturowali przez trzy dni, nie dając mu
jeść ani pić. Potem ze skrajnym sadyzmem podpalili mu ręce i nogi. Wikariusz,
który nigdy nie opuścił swoich parafian, został w końcu rozstrzelany 13 kwietnia
w Wielką Środę, na terenie cmentarza. Ostatkiem sił zdążył jeszcze zawołać:
„Niech żyje Chrystus Król”.
21
maja 2000 roku Jan Paweł II kanonizował ks. Sabę, wskazując Kościołowi
powszechnemu przykład jego świętości, podobnie jak wyniesionych na ołtarze wraz
z nim dwudziestu czterech innych Męczenników Meksykańskich.